रविवार, २६ मे, २०१३

जीव


 जीव दुखतो.. जीव खुपतो
जीव अनावर हुंद्क्यासारखा ओंजळीत लपतो
जीव जीवाला छळतो , माशासारखा तडफडतो
जीव कसायाने नुकत्याच कापलेल्या
ताज्या मांसाच्या तुकड्यासारखा तडतड उडतो !

जीव तुटतो, जीव स्वतःच्याच जीवावर उठतो
जीव धुमसत्या आठवणींनी उरातल्या उरात उभा आडवा फुटतो
जीव अर्ध्यात खुडतो, जीव खोल डोहात बुडतो
जीव आपल्याच  बेवारस कलेवरावर धुवांधार रडतो
जीव इथेतिथे सांडतो, जीव जीवाशीच भांडतो
जीव स्वतःच्याच विखुरलेल्या तुकड्यांना पुनःपुन: खांडतो !

जीव सुटतो , जीव स्वत:लाच विटतो :
जीव शिशिरामधल्या एकाकी झाडासारखा वठतो !
जीव आटतो, जीव फाटतो
जीव जीर्णशीर्ण धाग्यांसारखा तटातट तुटतो
जीव भरून येतो, जीव हरून जातो
जीव कुणालातरी जीव लावण्याच्या नादात एकाकी मरून जातो
जीव वेडा होतो , थोडा थोडा होतो..
जीव तुझ्या जन्मभराच्या प्रतीक्षेसाठी डोळ्यात गोळा होतो..

- डॉ. सुनील अहिरराव

बुधवार, ८ मे, २०१३

स्वप्न

कुठून कसे, खोलवर दाटून येतात आवेग !
गात्रांतून उसळणाऱ्या बेभान लाटांवर स्वार वादळाचे अश्व उधळतात,
कणाकणात सप्तरंगी नक्षीचे भरते;
आभासांच्या मोहक्षणाचे वर्तुळ !

आकाशवेधी आदिम,
गुढरम्य दिशांच्या सावलीत फुललेली आकाशगंगा !
मस्तकात स्पंदणारा रक्तिम विजेचा लोळ !
इथेही तिथेही - अनंताच्या सिमारेषांवर
संधीप्रकाशस्थ अलवार स्वप्न !

-डॉ. सुनील अहिरराव